Wereldwijd - Afrika

In Zuid-Afrika, waar na afschaffing van de rassenscheiding en het aan het bewind komen van Mandela zich een ware staatskundige en maatschappelijke revolutie voltrokken heeft, blijken wetten en praktijk desondanks op gespannen voet te staan.

De meeste mensen in de Zuid-Afrikaanse politiek zijn het erover eens: lijfstraffen zijn barbaars en zouden er niet meer mogen zijn. De praktijk is echter dat veel onderwijzers, mede door hun gebrekkige opleiding, niet in staat zijn orde te houden in de klas dan onder de dreiging van lijfstraffen. Sommige onderwijzers lappen zelfs de wet aan hun laars en vinden het werken met lijfstraffen eenvoudiger dan allerlei alternatieven, die , volgens hen, meer werk opleveren en minder effect sorteren. Deze benadering komt zelfs op scholen van betere kwaliteit regelmatig voor. Op scholen in arme wijken en in de townships waar ouders natuurlijk ook veel minder op de hoogte zijn van de wet, die lijfstraffen verbiedt, is het nog steeds alledaagse praktijk om voorover te buigen om een pak slaag in ontvangst te nemen… Wanneer een regeringsfunctionaris van het departement van onderwijs van KwaZulu-Natal verklaart voorstander te zijn van terugkeer van lijfstraffen, en zelfs het hoofd van de school die haar eigen kinderen bezoeken, toestemming geeft (volkomen tegen de wet in) om hen, als ze dat verdienen, te slaan, is er natuurlijk wel wat aan de hand. Bijscholing van onderwijzers kost teveel geld en tijd, en bij uitblijven van deze bijscholing en het geven van suggesties voor alternatieve straffen, kun je eigenlijk de docenten niets verwijten maar ligt het aan de regering dat de wet zo vaak overtreden wordt….

Bron: Philippa Garson,"Education's gap between fair play and rough justice".
Meer info, vooral over het officiële regeringsstandpunt: http://www.corpun.com/zasc9903.htm

Docenten in buurland Kenya blijken evenmin als in Zuid Afrika in staat de roede te sparen. Dit bleek uit een onderzoek uit 1999 van de Amerikaanse organisatie Human Rights Watch. Keniaanse schoolkinderen worden geregeld door hun onderwijzers geslagen voor futiliteiten als kletsen en niet mooi stil zitten in de bank, te laat komen of een scheur in het schooluniform. Er worden daarbij bamboe rietjes, stukken hout en zelfs zwepen gebruikt. De regering van Kenia staan "terughoudend gebruik van lijfstraffen"toe maar van die terughoudendheid komt weinig terecht… Integendeel, vaak wordt er zo op los gemept, dat het slachtoffer botbreuken en bloedingen oploopt, of dat er tanden uitgeslagen worden. In het onderzoeksrapport vertelt de 12-jarige Elizabeth, een van de 200 kinderen die ondervraagd zijn voor dit onderzoek: "Onze onderwijzer was erg boos omdat 3 meisjes een onvoldoende gehaald hadden. We moesten kiezen uit twee straffen: drie klappen met de vlakke hand, of tien klappen met een stok. Ik koos voor de drie klappen. De meester sloeg me zo hard in het gezicht dat mijn hele mond vol bloed zat. Later bleek hij er twee tanden uitgeslagen te hebben." Er zijn gevallen bekend dat kinderen, na zo gestraft te zijn er blijvend letsel aan overhielden of zelfs kwamen te overlijden….. Ouders verklaarden desgevraagd aan leden van het Human Rights Watch team dat ze over dit soort straffen niet durfden te klagen uit angst dat hun kinderen van school gestuurd zouden worden. "Niet alleen zijn lijfstraffen onmenselijk, wreed en vernederend, op deze wijze komt ook het recht op onderwijs in gevaar."zo verklaart Yodon Thonden, die de leiding had van het onderzoeksteam. "Er zijn veel klachten over het zeer lage salaris wat onderwijzers in Kenya ontvangen. Ze zijn bovendien slecht opgeleid en ze staan vaak voor klassen met meer dan 50 leerlingen. Dat is echter nog geen reden om geweld te gebruiken om de kinderen te corrigeren", zo vindt Thonden. Het eindrapport roept de regering van Kenya op om lijfstraffen uit te bannen op de scholen, en de leraren alternatieve correctiemethoden aan de hand te doen.